Bir gün Rəsulallah (s.a.v) qızı Fatiməyə deyir:
-Cənnətə girən ilk qadın kimdir bilirsən?
Həzrəti Fatimə cavab verir:
-Ey Fahr-i Kainat mən deyiləm?
Rəsullallah deyir:
-Xeyir, filan yerdə, filan evdə bir qadın var odur.
Həzrəti Fatimə belə deyir:
-Nə əməl işləmişdir ki, cənnətə girən ilk qadın olacaqdır?
Rəsulallah əfəndimiz get onu ziyarət et görərsən deyir.
Həzrəti Fatimə hazırlanıb o qadının evinə gedir. Qapıyı döyür. Çox çirkin bir səs cavab verir:
-Kimsən?
Həzrəti Fatima deyir:
-Mən Fatimə.
-Hansı Fatimə?-deyir qadın?
Həzrəti Fatimə cavab verir:
-Rəsullallah (s.a.v) in qızı Fatimə.
Qadın deyir:
-Bağışlayın, yoldaşım evdə yoxdu bu an. Məndən başqa heç kimə açma qapını deyib.
Aça bilmərəm qapını, ey Rəsulallahın qızı. İstəyirsən sabah gəl, başımın üzərində yerin var. Sənə canım da qurban. O zamana qədər yoldaşımdan icazə alaram.
Yaxşı deyər Həzrəti Fatimə.
Ertəsi gün olur. Həzrəti Fatimə yenə o qadının evinə gedirkən yanına Həzrəti Hüseyn gəlir. Məni də apar deyir anasına. Həzrəti Fatimə yaxşı gəl birlikdə gedək deyir.
O qadının evinə gəlirlər. Qapıyı döyürlər.
Qadın yenə:
-Kimdir?-deyir.
Həzrəti Fatimə cavab verir:
-Mənəm Fatimə.
Qadın deyir:
-Ey cihan sevənin mübarək qızı yanında bir oğlan uşağının səsini eşidirəm. Kimdir o?
-Mənim oğlum Hüseyndir. Mən gələndə o da gəlmək istədi, mən də xətrinə dəymək istəmədim deyə cavab verir. Həzrəti Fatimə.
Qadın kədərlənərək deyir:
Bağışla, Ey Rəsul qızı Həzrəti Fatimə,mən yoldaşımdan sadəce sizin üçün izacə istədim. Oğlun Hüseyn üçün istəmədim. Sən bu gün get, sabah gəl oz aman Hüseyn üçün də izacə alaram.
Yaxşı, deyə Həzrəti Fatimə cavab verir. Evinə qayıdır.
Ertəsi gün olur. Həzrəti Fatimə ilə Həzrəti Hüseyn tam yola çıxarkən qardaşı Həzrəti Hüseyni görən Həzrəti Həsən ağlamağa başlayır. Mən də apar deyir. Həzrəti Fatima oğlunun xətrinə dəymir və onu da yanına alır və yola çıxırlar. Qadının evinə gelirlər. Qapını döyürlər və yenə çirkin səslə cavab gəlir:
-Kimsən?
-Mən Fatimə deyir.
-Yanında kim var Həzrəti Fatimə?
-Oğlum Hüseyn, bir də Həsən var. Hüseynlə gələrkən, Həsən ağladı. Məcbur olub onu da yanıma aldım.
Qadın kədərlənərək cavab verir:
-Bağışla, Ya Rəsul qızı Fatimə, mən yoldaşımdan sadəcə sən və Hüseyn üçün icazə almışdım. Həsən üçün icazə almamışam. Sabah gəl yoldaşımdan icazə alım.
Həzrəti Fatimə yenə də yaxşı deyir və evinə qayıdır.
Ertəsi gün olur. Həzrəti Fatimə, Həzrəti Hüseyn ilə Həsəni yanına alaraq o qadının evinə gedirlər.
Qapını döyürlər.
-Kimsən? deyir yenə qadın.
-Mən Fatimə.
-Yanında Həzrəti Hüseyn və Həzrəti Həsəndən başqa biri varmı Ya Rəsul qızı Fatimə.
Yoxdu deyir Həzrəti Fatimə
və qapı açlır. Qapını açan o qədər gözəl bir qadındır ki, üzündən nur yağır. Çox gözəl örtünmüş bir qadın idi. Ağzını açır və balaca bir cisim çıxarır və
-Xoşgəldin Səfa gətirdin Ey Rəsulallah qızı Fatimə deyir.
Həzrəti Fatimə ilk olaraq qadının yoldaşına olan sədaqətini bəyənir və deyir:
-Üç gündür kimdir deyən yaşlı qadın sən idin? Qadın yox deyərək cavab verir.
-Yaxşı, bəs o yaşlı qadın kim idi?
-Yaşlı qadın yox idi, Ya Rəsulallah qızı Fatimə. Ağzımda daş var idi ona görə səsini dəyişdirdim.
-Bəs niyə deyişdirdin səsini?-deyə soruşur Həzrəti Fatimə.
Qadın belə cavab verir:
Bəlkə yoldan bir kişi keçər, səsimdən xoşu gələr, pis əməl işlər deyə dəyişdirdim səsimi.