Əfəndimiz bir gün Hz. Əlidən soruşur:
-Ey Əli! .. Allahı sevirsənmi?
-Bəli, Ya Rasulallah.
- Peyğəmbərini sevirsənmi?
-Bəli, Ya Rasulallah.
-Yaxşı, xanımını sevirsənmi?
-Onu da sevirəm, Ya Rəsulallah.
- Bəs uşaqlarını?
-Onları da sevirəm, Ya Rəsulallah.
Əfəndimiz üzündə təbəssümlə soruşur:
-Ya Əli! Bəs ürəyinə dörd sevgini birdən necə sığışdırırsan?
Hz.Əli bir an dayanır, cavab verə bilmir:
-Ya Rəsulallah, bir az möhlət ver fikirləşim, sonra cavab verim - deyir.
- Olar - Peyğəmbərimiz deyir.
Hz.Əli fikirli bir hal alır.Onu belə görən Fatimə anamız:
-Ey Əli! Səni düşüncəli gördüm. Səni düşündürən şey dünyalıqdırsa, o, bizə yaraşmaz. Yox, əgər axirətlikdirsə, mənə söylə, birlikdə düşünək -deyir.
Hz.Əli Rəsulullahla arasında olan söhbəti izah edir.
Hz.Fatimə:
-Ey Əli, mən bunun cavabını sənə söyləyim. Necə ki, insan bədəninin sağ, sol, ön və arxa istiqamətləri var, ürək də elədir. Get atama de ki: "Allahı ağlım və imanımla, Rəsulunu ruhumla, zövcəmi nəfsimlə, uşaqlarımı şəfqətimlə sevirəm..."
Hz.Əli Əfəndimizə bu şəkildə izah edir.
Hz.Peyğəmbər:
- Bu, peyğəmbərlik ağacının budağıdır.Vallahi, o budaq mənim bir parçamdır - deyir.
Allah onlara bizi axirətdə qonşu etsin, onların əxlaqı ılə əxlaqlanmaq hər kəsə nəsib olsun! Amin!