Uzun müddətdir oxumaq istəsəm də nəhayət bu gün oxuyub bitirə bildim kitabı. Əslində bir az da sakit beyinlə oxuyub təhlil etmək üçün ləngidirdim oxumağı.
Kitabdakı bir neçə hekayəni əvvəlcədən oxumuşdum. Bəziləri haqqında fikrimi də bildirmişəm. Amma, yenə də burda hər bir hekayəyə qısa şəkildə də olsa fikrimi bildirəcəm. Hekayələri daha çox öz zövqümə görə dəyərləndirdiyimi də qeyd edim smile duyğusu
“Uçmağı öyrənən mələk” – Bu hekayəni çoxdan oxumuşdum. O vaxt yazara fikrimi bildirmişdim, bəyəndiyim və bəyənmədiyim tərəflərini demişdim. Amma bu dəfə oxuduqda bir az başqa tərəfdən yanaşdım hekayəyə. Mövzunu sevdim, yazıçının hekayəni nəqletmə üsulu orijinaldır, hekayə təsirlidir. Sadəcə bir az “quruluq” var sanki hekayədə, bu da mənə elə gəlir yazıçının dilindən qaynaqlanır.
“Təlxək” – Hekayə kitabda ən çox bəyəndiklərimdən biridir. Ümumiyyətlə mövzu sevdiyim mövzudur. İnsanlar anlamazlar sifətimizə taxdığımız gülüş maskalarının arxasında gizlənən kədərimizi. Eynən poçtalyonun təlxəyə davrandığı kimi davranarlar və aqibətimiz təlxəyinki kimi olduqda da anlasalar belə heç nə dəyişməz. Tək iradım bu hekayəni daha detallı və həcmli olmamasıdır. Hətta bir roman yazılacaq mövzudur.
“Yad Küçələr Zəbanisi” – Maraqlı hekayədir, yazarının zəngin fantaziyası olduğunu göstərir, fərqli mövzusu var. Bu hekayə haqqında da fikrimi əvvəllər demişəm, yaxşı hekayədir amma mövzu mənim maraq dairəmdə deyil.
“Pul tapmaq adəti” – Bu hekayəni də bəyəndim. Həyatın bir çox gerçəklərini oxucunun qarşısına sərir. Bəzək-düzəksiz, sadə və maraqlıdır.
“Qeybə məhkum” – Əslində romantikanı sevmirəm, bu hekayədə bir az romantika olsa da sevdim hekayəni. Niyə sevdim, çünki müəyyən qədər mənim sevgi fəlsəfəmə uyğundur Sonluğu məni çox təsirlındirdi, ürəyimdə bir yerlərə toxundu sanki.
“Sakit axan ulduzlar” – Mövzu seçimini sevməsəm də, anlatım tərzini bəyəndim. Mövzunu sevməmə səbəbim klassik sevgi hekayələrinə bənzədiyi üçündür. Amma ulduzlarla bağlı hissəni sevdim. Ulduzlara ümid bağlamaq mənasızdır bəli, onlar əlçatmaz arzuları həyata keçirmək gücündə deyillər. Belə şeylər ancaq nağıllarda olur. Yəni hekayə romantik olduğu qədər də realistdir deyərdim, buna görə bəyəndim.
“Görünməyən tərəflər” – Hekayənin əvvəli çox yaxşı idi, gözləntim böyük idi amma qarşılamadı. Başlanğıc maraqlı olsa da sonrası yenə klassik bir hekayə olmuş. Səbuhinin istedadının çox çox altında qaldığı üçün və daha maraqlı bir hekayə yaza biləcəyi halda bu cür yazdığı üçün onu şiddətlə qınayır və ən təbii haqqım olaraq hekayəni bəyənmirəm grin duyğusu tongue duyğusu
“Sükutun səsi” – Kitabın ən sevdiyim hekayələrindən biri bu hekayə oldu. Yuxu ilə reallığın sərhədləri bir-birinə qarışıb. Uğurlu hekayədir.
“Bənövşənin kölgəsində” – Bu hekayəni də bəyəndim, həqiqət heç vaxt ölmür, itmir sadəcə gizlənib və zaman-zaman başqa sifətlərdə meydana çıxır. Üslubunu da sevdim hekayənin.
“Qara eynəkli ağ atlı şahzadənin nağılı” – Kitabın heç sevmədiyim yeganə hekayəsi. Həqiqətən sadəcə nağıl olmuş. Məncə bir az səthi və birtərəfli yanaşma olub. Yəni yaradılan şahzadə imici elə nağıllardakına bənzəyib. Səbuhi inciməsin, məncə, uğursuz hekayədir.
“Divar” – Sevdim. Az sözlə çox məna anladan bir hekayədir. Uğurlu alınıb.
“Qonşumuzdakı şəkillər” – Bu hekayəyə ” İz ” haqqındakı yazımda fikir bildirmişdim. Qısa deyim ki bəyəndiyim hekayələrdən biridir.
“Ağ qapının ölçüsü” – Bəyəndim. Mövzu maraqlı və orijinaldır. Bəzi düşüncələrimi tapdım bu hekayədə. Amma anlaşılmaz cümlələr çoxdur. Dilini sevmədim ağırlığına görə yox anlaşılmazlığına görə. Ümumilikdə bəyəndim hekayəni.
Son olaraq onu deyim ki, bəyəndiklərim daha çox oldu. Ümumi bir iradım var, bu da hekayələrdə hər təbəqədən olan obrazların çox düzgün şəkildə ədəbi dildə danışmasıdır. Obrazların dili fikrimcə sadə olmalıdır. Yazıçının öz dilindən fərqli olaraq.
Aybəniz HƏSƏNOVA