Salam xanımlar! Düzü necə başlayım bilmirəm. Artıq səbrim tükənib. iki övadım olmasa artıq çoxdan canıma qıymışdım. Ancaq artıq onlar da mənim bunu etməyimə mane olmayacaq qədər mənasın itirib. Bilirəm hər kəs məni qınayacaq ki, övladları olan ana onları qoyub getməz. Ancaq daha dözə bilmirəm.
Yoldaşımla 2008-ci ildə sevərək evlənmişik. Hər iki ailənin razılığı ilə nigahımız baş tutub. 3 il çox gözəl yaşamışıq. 1-ci övladımın 3 yaşı olan zaman 2-ci övladıma hamilə idim. Yoldaşımın məndən yavaş-yavaş soyuduğunu hiss edirdim. Çox çalışırdım ki, məndən soyumasın. 3 yaşlı oğlum üstəlik hamilə, üstəlik hamiləliyim də çətin keçirdi. Buna baxmayaraq ağrılarımı yoldaşıma demirdim. Az qazanmağına baxmayaraq ehtiyacımızı ona demirdim. Çox ehtiyacım varsa anamdan xahiş edirdim. Lakin anama da yoldaşımın yaddan çıxarıb almadığnı deyirdim ki, çətin yaşadığımızı bilməsin. Deyə bilərsiniz ki, özümə baxmamışam, pinti və ya səliqəsiz olmuşam. Xeyir. Salonlara getməsəm də evdə öz təmizliyimə səliqəmə hər zaman fikir vermişəm. Lakin buna baxmayaraq yoldaşım gün-gündən məndən uzaqlaşırdı. Nə isə qızımız dünyaya gəldi.
Çətin doğuş olduğu üçün qızım zəif oldu. Bir müddət müalicə almalı oldu. Sağ olsun bütün xərcləri əmim öz boynuna götürdü. Gecə gündüz yatmadım uşaqlara baxdım. yoldaşımın da heç nəyini əskik etmədim. Lakin yoldaşımın sosial şəəbəkələrdə bir xanımla yazışdığını və hətta görüşdüyünü də gördüm. İlk öncə etirazımı bildirdim, evdən getdim. Boşanmaq istədiyimi dedim. Çox üzr istədi. Etməyəcəyini dedi. Bağışladım. Məcbur idim. Gedib kiməsə sığına bilməzdim. Ancaq üstündən bir neçə il ötməsinə baxmayaraq yoldaşım hələ də həmin xanımdan ayrılmayıb. Hələ üstəlik həmin xanım yoldaşımla olan intim şəkilləri də göndərir ki, bax, yan! Boşan ondan. Ancaq elə bu xanımın acığına boşanmaq istəmirəm. Ancaq...Artıq hər şeyi görsəm də səsimi çıxarmıram. Lakin bunun axırı yoxdur. Ata evinə geri dönmək istəmirəm. Bir neçə dəfə intihara cəhd etmişəm. Hər dəfə oğlum qarşımı alıb .Elə bil Allah onu yuxudan oyadıb ki, anana mane ol. Ancaq bu dəhşətdir. Onların yazışdırqlarınışəkillərini görmək məni hər gün min dəfə öldürür. Artıq rahatlaşmaq istəyirəm. Anama övladlarımı tapşırmışam.(anama demişəm ki, mənə bir şey olsa övladlarım sənə əmanət) Vəsiyyət məktubumu da yazmışam ki, ölümümdə yoldaşım günahkardır. Övladlarımı anama, qardaşıma verin. Yalvarıram siz deyin mən nə edim. Hiss edirəm ki, iradəm tükənib. Daha dözə bilmirəm.