Ağrımız, acımız bitib tükənmir. Mənfur düşmən elə bir yara vurmayıb ki, inləməyək, sızlamayaq...
1993-cü il avqust ayının 31-də daha bir rayonun bəxtınə qara səhifələr yazıldı. Qubadlı rayonu erməni quldurları tərəfindən talan oldu. Beş il idi ki, rayonun mərd igidləri düşmənlə ölüm-dirim mübarizəsinə qalxıb torpaqlarını düşməndən qoruyurdular.
Lakin Laçın, Ağdam, Füzuli, Cəbrayıl rayonlarını itirdikdən sonra Qubadlı faktiki olaraq yarımmühasirə vəziyyətində idi. 30-dan 31-nə keçən gecə Qubadlının başının üstünü qara buludlar aldı. 30 min nəfərdən artıq sakin doğma yurdlarından didərgin düşdü. İnsanların ahu-naləsi ərşə ucalırdı həmin gün. İllərdir bu torpağın köksündə yurd salan camaatın məcburi qaçışı ürəkləri dağlayırdı. Yüzlərlə şəhid vermiş Qubadlı igidlərinin ruhu tapdanırdı sanki. Qaçqınlıq həyatı qismətinə yazılan qubadlıların sifətinə bir məzlumluq çökmüşdü. Bu düşməndən qorxu deyildi, bu düşmən hiyləsinə qarşı acizlik idi. Axı Azərbaycana Qaçaq Nəbi, Həcər kimi tarixi qəhrəmanlar bəxş edən bu torpağın oğulları aciz ola bilməzdi! Əliyalın düzlərə qovulan bu millətin günahı nəydi bəs, İlahi?
Beləcə, Qubadlı da digər rayonlarımız kimi düşmən caynağına keçdi. Tarixi abidələri, muzeyləri, məktəb, xəstəxana, minlərlə yaşayış məntəqələrinin daşı daş üstə qalmadı. Yurdu talan edib, viran qoydular gözü qanla bürünmüş dığalar. Əlbəttə, atalarımız yaxşı deyiblər: "Arxalı köpək qurd basar". Havadarlarına arxalanıb at oynatdılar Azərbaycanın dilbər guşələrində. Uf demədən xəncərdən keçirdilər əhalini. Qoca demədilər, qadın demədilər, körpə demədilər, bir göz qırpımında güllə yağışına tutdular hər kəsi. Girov düşən xalqın başına isə gətirmədikləri müsibət qalmadı...
Unutma bu olanları, Azərbaycan! Unutmayın , heç kim unutmasın erməni vəhşiliyinin acı həqiqətlərini! Düşmənə nifrətlə böyü, Azərbaycan oğlu! Bu gün yadların tapdağında əsir qalan şəhid ruhlarının harayı sizlərə bunu deyir : "Vətənə, torpağa məhəbbət naminə erməni qəsbkarlarından öc alacağın günü gözlə, Azərbaycan igidləri!"
QUBADLIYA APAR MƏNİ
Qurban olum, У™ziz qardaş,
Qubadlıya apar mУ™ni.
GözlУ™rimdУ™ quruyar yaş,
Qubadlıya apar mУ™ni.
Bir nisgilli sУ™nУ™tkaram,
GУ™lib getmir qonaqqaram,
DУ™rd, qУ™mimi unudaram,
Qubadlıya apar mУ™ni.
DУ™rdliqУ™mlidi hУ™r anım,
VУ™tУ™ndУ™ alışım, yanım.
Tut qolumdan Hürzad xanım,
Qubadlıya apar mУ™ni.
TУ™hmУ™z deyУ™r, olma zalım,
SözümУ™ bax, qadan alım
Qoy gedim yurdumda ölüm,
Qubadlıya apar mУ™ni.
Bağım var, gУ™zУ™ bilmirУ™m,
GülündУ™n üzУ™ bilmirУ™m.
Bu yerdУ™ dözУ™ bilmirУ™m,
Qubadlıya apar mУ™ni.
DУ™rУ™si şУ™hid qanlıdır,
MeşУ™lУ™ri qubarlıdır,
Suları can dУ™rmanıdır,
Qubadlıya apar mУ™ni.
QUBADLIYA GƏL
Qayğıkeş, mehriban oğlana qıza,
Qovuşmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
NУ™binin vУ™tУ™nin, HУ™cУ™rin yurdun,
Soruşmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
Dağları gУ™zУ™ndУ™ yoruldum demУ™,
Burda son qoyarsan kУ™dУ™rУ™, qУ™mУ™.
GülçiçУ™k tozuna şehУ™, şУ™bnУ™mУ™,
Bulaşmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
Dağları gУ™zУ™rsУ™n sУ™n dönУ™-dönУ™,
Mailin kУ™ndin göstУ™rrУ™m sУ™nУ™.
Dağların döşündУ™ gülУ™, çУ™mУ™nУ™,
Söz qoşmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
Aşağı Molludan bir az yuxarı,
NУ™bini görУ™rsУ™n çiyni çuxalı.
SУ™n dУ™ at belindУ™ dağlar yuxarı,
Çapışmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
GУ™zib bu yerlУ™ri sУ™n yaxşı tanı,
Rzanın, ƏrУ™zin vardı adsanı.
Axtarıb taparsan aşıq Sultanı,
Yarışmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
Əyinin dağını sУ™n gУ™zУ™gУ™zУ™,
EnУ™rsУ™n aşağı gül üzУ™üzУ™.
ƏlindУ™ qУ™lУ™min dostun TУ™hmУ™zУ™,
Yanaşmaq istУ™sУ™n, Qubadlıya gУ™l.
Qələbə xəbəri ümidiylə...